EFENDİMİZ;KÖYLÜMÜZ

Teknolojinin daha gelişmediği, nüfus patlamasının yaşanmadığı yıllarda, köylerimiz vardı...

Köyümüzde derme çatma bir okul, okulun bahçesinde koşuşan çocuklarımız vardı, yarını emanet ettiğimiz..

Yol  yoktu o vakit, patikadan uzunca bir müddet yüründükten sonra gelinirdi köy meydanına, ayakta çarık,bakraçda yoğurt, bir parça somon ekmeği...

Öğretmen'e sözlükte Türkçe anlamı din görevlisi olan "hocam" diye seslenmek kültürümüze yerleşmemişti daha... Ayıptı! Zira hoca camiide idi, öğretmen okulda.Köyün Hoca'sıyla, Öğretmen'i köy kahvesinde birlikte çay içerlerdi hatta !..

****

Dayanışması vardı, köylü paylaşırdı.. Gaz lambasının titrek alevi altında ayıklanırdı mısır pürçeği... Hatta kapılara kilit takma alışkanlığı da yoktu o tarihlerde…

Sarık ve cübbenin moda olmadığı, badem bıyıklı devlet memurunun takunyalarla gezmediği koridordu belki İlçe Kaymakamlığı..

Başında kasketi,serkisof saati ve yakasında mendili vardı Rüstem aganın,Mehmet emminin.

Zaten modelide belliydi Cumhuriyet kadınının..Şehirlisi Halide Edip,Köylüsü Nene Hatun...

Köylü hiç üşenmezdi.Hem niye üşensinlerdi ? Düşmanı alt etmişti 15'likler, Sakarya'da,Afyon'da,İzmir'de,Çanakkale'de,Kars'da,Hatay'da.Giysiler çıkardı sandıktan, naftalin kokusu sarardı bütün bayramları... Düşünülmezdi bile yağmur çamur,kar boran...Bayram olsundu,varsındı 29 Ekim,23 Nisan,varsındı 19 Mayıs,30 Ağustos...

Kimse istemezdi Kasım geliversin.Saatler ne zaman dokuzu beş geçseye uzasa,yumruk yumruk yaşlar dökülür, derin bir sızı topaklanırdı ciğerle yüreğin arasına.. Sahi bilir misiniz yelkovanla akrebin o dakika kalakaldığını! 

****

Köylü azla yetinmeyi bilirdi, komşusu açken uyuyanlardan değildi..Ata'mızında dediği gibi köylü milletin efendisiydi...

Çarık,bakraç,yoğurt,somun,gaz lambası devirlerinden,Mehmet emminin oğlu Doktor, Osman aganın kızı Öğretmen,Emine teyzenin oğlu  Hakim,Hasan dedenin torunu Mühendis,Ayşe ninenin torunu Pilot oldu genç Cumhuriyet'e...

Kimse yüksünmedi yaptığı görevden. Memleket değerliydi,hizmet memleket içindi ! Sılasına hasret düşülürdü yollara. Çünkü, omuz omuza kurulmuş Cumhuriyet'in çocuklarıydı onlar !

***

Yıllar geçti,memur zamanla işini bilmeyi öğrendi...

Ayşen TÜRKMEN
Karadeniz Birlik Gazetesi 06 Şubat 2012